Italiaanse renaissance/Genua
Genua
bewerken |
 |
 |
|---|
Genua was al vóór 1100 een van de onafhankelijke Italiaanse stadstaten. In die tijd heerste de keizer van het Heilige Roomse Rijk over dit gebied en was de bisschop van Genua de president van de stad. De feitelijke macht berustte echter bij een aantal jaarlijks door een volksvergadering verkozen consuls. Genua was samen met Venetië een van de zogenaamde 'maritieme republieken' en bezat een machtige vloot. Deze voorspoed bleef echter niet duren. De Zwarte Dood overspoelde in 1347 Europa vanaf de Genuese handelspost Caffa aan de Zwarte Zee. Genua stortte economisch en demografisch in elkaar. Genua besloot om het Venetiaans regeringsmodel te volgen en koos voortaan een doge. Na verdere verzwakking door de oorlogen met Venetië kwam Genua kortstondig onder beheer van Frankrijk (1394-1409) en werd daarna door de Visconti van Milaan bestuurd. Genua recupereerde economisch in de periode van de ontdekkingsreizen (met onder meer Columbus, die een tiende van zijn inkomsten aan Genua gaf).
Ook tijdens zijn latere bloeiperiode in de 16e en 17e eeuw - de tijd van de late renaissance en de barok - trok Genua vele kunstenaars aan, waaronder Rubens, Caravaggio en Van Dyck. De beroemde architect Galeazzo Alessi (1512-1572) ontwierp vele prachtige paleizen voor de stad en vijftig jaar later ontwierp Bartolommeo Bianco (1590-1657) het centrale gebouw van de Universiteit van Genua. Een aantal Genuese barok- en rococo-kunstenaars vonden ook in andere steden werk.