Italiaanse renaissance/Giorgio Vasari
Giorgio Vasari 1511-1574), geboren in Arezzo in Toscane, was een Italiaans schrijver, schilder, tekenaar, architect en verzamelaar. Zijn verzameling biografieën 'de Vite' (1550/1568) over de levens van de grootste schilders, beeldhouwers en architecten van zijn tijd (voornamelijk uit zijn Toscane) wordt beschouwd als een van de belangrijkste historische publicaties over de geschiedenis van de kunst.
Vasari interviewde tijdgenoten, keek naar kunstwerken van zijn illustere voorgangers, en bracht een kader aan voor de geschiedenis van de Italiaanse renaissancekunst dat tot op heden zijn nut bewijst. In zijn werk gaf Vasari Toscanen, vooral Florentijnen, een centrale plaats in de nieuwe kunst van de Renaissance, die hij in drie perioden indeelde. De eerste periode werd volgens hem in de late 13e en 14e eeuw gedomineerd door Giovanni Cimabue en Giotto. De tweede periode in Vasari's constructie komt ruwweg overeen met de vijftiende eeuw, met kunstenaars als Masaccio die de kunst op een hoger peil brachten door nauwkeurige waarneming van de natuur. De derde periode, volgens Vasari, culmineerde in het werk van de meester Michelangelo, aan wie hij ook het langste hoofdstuk in zijn Vite wijdt.